काल बिलासपूर येथून एका अल्कोहोलिकला पालखी करून आणलेय उपचारांसाठी ..वय वर्षे ३४ मायनिंग इंजिनिअरची पदवी ..दिसायला एकदम स्मार्ट ..उंच देखणा बिलासपुरला मोडेलिंग च्या स्पर्धेत बक्षिस मिळवलेला ..मॉडेल होण्याची स्वप्ने पाहणारा असा हा तरुण.. आमच्याकडे दोन वर्षापूर्वी आधी उपचाराला आला होता.. तेव्हा अतिशय उत्साही ..हसतमुख ..सुमारे दोन महिने त्याने उपचार घेतले ..मग बाहेर गेल्यावर काही काळ चांगला राहिला ..मात्र त्याने फॉलोअप ठेवला नाही ..आता इतके दिवस दारू प्यायलो नाही तेव्हा एखादेवेळी घेतली तर काय हरकत आहे या विचाराने पुन्हा एकदा दारू घेतली ..मात्र अल्कोहोलिक असल्याने एकदा सुरु झाले कि थांबता येत नाही या संशोधनानुसार पुन्हा नियमित पिणे सुरु झाले ..व्यसनाधीनता या आजाराचा कनिंग भाग असा की एकदा पिणे सुरु झाले कि व्यसनाचे समर्थन सुरु होते ..व्यसनमुक्ती केंद्रात जायची इच्छा होत नाही ..मग कुटुंबीयांनी पुन्हा व्यसनमुक्ती केंद्रात दाखल करू नये ..म्हणून व्यसनमुक्ती केंद्राबद्दल खोट्या तक्रारी करणे वगैरे सुरु होते ..तसेच झाले या केस मध्ये पण ..त्याने आई वडिलांना काहीतरी खोटेनाटे सांगून आमच्या केंद्र बद्दल तक्रार केली ..त्यामुळे मुलाच्या बोलण्यावर विश्वास ठेवून त्यांनी पुन्हा त्याला उपचार देणे टाळले .सुधारेल आपोआप किवा काहीतरी चमत्कार होईल याची वाट पाहत राहिले ..
हळू हळू त्याच्या मेंदूवर दारूचे दुष्परिणाम होऊ लागले ..असंबंध बडबड ...व्यसनासाठी घरात चोऱ्या..भांडणे सुरु झाली ...शेवटी चार दिवसांपूर्वी प्रकरण हाताबाहेर जातेय हे पाहून मोठ्या भावाने आम्हाला फोन केला ..व उचलून आणण्यास बोलावले ..आईवडील त्याच्या प्रेमात आंधळे झालेत हे सांगितले ..काल आम्ही जेव्हा रात्री पोचलो तेव्हा कळले कि दुपारी दोन पासून घरातून गायब होता ..दोन दिवस दारू प्यायला नव्हता ..मात्र मेंदूला दारूचा नियमित कोटा न मिळाल्याने संभ्रमाची अवस्था सुरु झालेली ..त्या अवस्थेत तो घराबाहेर पडलेला ..भावाने आणि त्याच्या मित्राने शोधाशोध सुरु केली ..शेवटी बिलासपुर रेल्वे स्टेशनवर विमनस्क ..हरवल्यासारखी मुद्रा करून बसलेला सापडला ..शरीर खंगलेले ..कोणीतरी मारल्यामुळे तोंड सुजलेले ..असंबद्ध बडबड आणि हातवारे चालूच होते .. त्याला तेथून धरून गाडीत बसवून रात्री १ वाजता निघालो परत नागपूरकडे ..पूर्वी आमच्याकडे उपचारांना चांगला दोन महिने दाखल असूनही त्याने आम्हाला ओळखले नाही .गुपचूप गाडीत बसला ..मध्ये मध्ये भानावर येवून कुठे चाललो आहोत आपण हे विचारात होता ..बाकी सर्व वेळ ..जुन्या प्रेयसीच्या आठवणी ...मॉडेलिंग स्पर्धेच्या आठवणी ..अशी असंबद्ध बडबड आणि हातवारे आरडओरडा सुरूच होता ..वाटेत आम्ही त्याची दया येवून त्याला थोडीशी दारू पाजावी म्हणजे थोडा तरी भानावर येवून त्याची बडबड कमी होईल ..असे ठरवले ..त्यानुसार पाहते चार वाजता एक क्वार्टर घेवून त्याला एक पेग पाजला ..त्या नंतर जेमतेम एक तासभर शांत बसला ..एकदम गंभीर झाल्यासारखे बसून राहिला ..नंतर त्या पेगचा परिणाम उतरल्यावर परत तसेच हातवारे सुरु झाले ..सकाळी दहाला सेंटरला येईपर्यंत त्याला थोडी थोडी करून पूर्ण क्वार्टर पाजली ..आता परत हातवारे सुरु आहेत ..उद्या त्याला मानसोपचार तज्ञांना दाखवले जाईल ..नंतर डोक्यावर झालेल्या परिणामांसाठी औषधे सुरु होतील ..माहित नाही किती काळ लागेल त्याला पूर्ण भानावर येवून सतत भानावर राहायला ..किमान सहा महिने तरी त्याने व्यसनमुक्ती केंद्रात राहून नियमित औषधे घेतली तर तो पूर्ण बरा होईल मानसिक गडबडीतून ..मात्र नंतर त्याने पुन्हा कधीही दारू पिवू नये हे पथ्य त्याला कायम पाळावे लागेल ..त्यासाठी आईवडिलांनी त्यांची वेडी माया बाजूला ठेवून उपचारात योग्य सहभाग घेतला पाहिजे ..आम्ही सांगतो तसे ऐकले पाहिजे ..तरच पोरगा हाताशी लागेल ..अन्यथा रस्त्यावर अनाथ फिरणारा ..ओळख हरवलेला ..मनोरुग्ण बनून राहील !
मी खरोखरच खूप भाग्यवान आहे कारण मला यातून बाहेर पडण्याची संधी मिळाली आणि माझ्या डोक्यावर कायमचा काही परिणाम झाला नाही !
बापरे,सुधारावा तो
उत्तर द्याहटवातुमच्या कार्याला सलाम